زنـــــده، زنــدگـــی کـــن
زنـــــده، زنــدگـــی کـــن
اکثر زنان در دوران بارداری با وجود مراقبتهای بهداشتی که انجام می‌دهند به عفونت ادراری مبتلا می‌گردند.
اغلب افراد لفظ عفونت ادراری را به جای لفظ عفونت مثانه که نوعی عفونت باکتریائی است که در مثانه ایجاد التهاب می‌کند و اغلب با علائمی‌نظیر احساس نیاز به دفع مکرر ادرار و سوزش ادراری همراه است، بکار می‌برند. این حالت که سیستیت نیز نامیده می‌شود در بین خانم های ۲۰ تا ۵۰ ساله که از نظر جنسی فعال هستند، نسبتاً شایع است.
البته باکتری میتواند هر بخشی از دستگاه ادراری را آلوده سازد. دستگاه ادراری از کلیه ها که ادرار را ترشح می‌کنند شروع می‌شود و بصورت لوله هایی که حالب خوانده می‌شوند تا مثانه کشیده می‌شود که ادرار در آن جمع می‌شود. دستگاه ادراری به پیشابراه یا اورترا ختم می‌شود که لوله کوتاهی است که ادرار را به خارج از بدن می‌برد.
در تقسیم بندی دیگری عفونت های ادراری را به دو گروه عفونت های سطحی و عفونت های عمقی تقسیم می کنند. عفونت های سطحی پوشش سطحی داخل سیستم ادراری یا مخاط را درگیر می کند و بیش از نود درصد عفونت های این دستگاه را شامل می شود. درحالی که عفونت های عمقی درگیری بافت های عمقی مثل کلیه ها، پروستات و بیضه را باعث می شوند. در عفونت های عمقی، بیماران معمولاً تب شدید و حال عمومی بدی دارند.
اگر عفونت در ناحیة کلیه باشد به آن (پیلونفریت) گفته می شود که از نوع حاد یا مزمن است. اگر عفونت فقط در مثانه باشد به آن (سیستیت) می گویند که آن هم از نوع حاد یا مزمن است. اگر عفونت در مجرای خروجی ادرار باشد به آن (اورتریت) می گویند و معمولاً در مردان دیده می شود.
وقتی باکتری های موجود در روده ها از راه رکتوم به پیشابراه برسد و از آنجا بالا رفته وارد مثانه شود، عفونت بوجود می‌آید. باکتریها می‌توانند مثانه را آلوده کرده سیستیت ایجاد کنند و یا بدون آنکه علامتی ایجاد کنند، در آنجا تکثیر یابند. در هر یک از این موارد، باکتریها ممکن است از راه حالب بالا رفته و کلیه ها را دچار عفونت سازند. عفونت کلیه خطرناک است و ممکن است به زایمان زودرس یا سایر عوارض بیانجامد.
بارداری احتمال ابتلا به عفونت هر یک از بخش های دستگاه ادراری را بالا می‌برد. مقادیر زیاد هورمون پروژسترون موجب شل شدن عضلات حالب و در نتیجه گشادتر شدن حالب می‌شود. رحم در حال رشد میتواند به حالب ها فشار وارد آورد و جریان ادرار را در داخل آنها با اختلال مواجه کرده سرعت آنرا کُند سازد. رشد جنین موجب فشار بر روی مثانه می‌شود در نتیجه تخلیه آن هنگام دفع کامل نخواهد بود. نتیجه نهایی این اختلالات آن خواهد بود که عبور ادرار در مسیر دستگاه ادراری بیشتر طول می‌کشد و باکتریها قبل از خروج از بدن زمان بیشتری برای تکثیر در اختیار خواهند داشت.
به همین دلیل است که پزشک در همان اولین نوبت معاینات دوران بارداری آزمایش ادرار درخواست می‌کند، خواه شما علائم عفونت ادراری داشته باشید یا خیر. اگر این تست اولیه منفی باشد احتمال بروز عفونت ادراری در طول دوران بارداری پائین خواهد بود. ولی اگر شما یکی از گروه ۵ تا ۷% خانم هایی باشید که باکتری در ادرارشان یافت می‌شود، باید برای برطرف کردن آن از آنتی بیوتیک استفاده کنید. اگر این نوع عفونت باکتریائی درمان نشود احتمال بروز عفونت کلیه در دوران بارداری ۳۰% است.
همچنانکه همه می دانند، به علت بزرگ شدن رحم، زنان دچار تکرر ادرار و سوزش ادرار می شوند و در چند ماه اول به دلیل وجود ویار، تهوع و استفراغ نیز ممکن است وجود داشته باشد. در عفونت ادراری نیز همین علائم ممکن است وجود داشته باشد.
علائم عفونت مثانه (سیستیت) در خانم ها متفاوت است و میتواند به شکل های زیر بروز کند:
درد، ناراحتی و سوزش هنگام دفع ادرار (و احتمالاً هنگام مقاربت جنسی)
ناراحتی لگن یا درد قسمت تحتانی شکم (اغلب در قسمت فوقانی استخوان لگن)
افزایش دفعات دفع ادرار و احساس فشار و نیاز به ادرار کردن به طور مکرر حتی زمانی که میزان ادرار در مثانه بسیار کم است
ادرار بدبو
ادرار کدر
وجود خون در ادرار (اغلب با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شود)
از آنجائیکه میل زیاد به دفع ادرار در دوران بارداری امری شایع محسوب می‌شود ممکن است تشخیص قطعی سیستیت مشکل باشد بخصوص در مواردی که علائم خفیف است. اگر شـما فکر می‌کنید که ممکن است مبتلا به عفونت شده باشید از پزشک خود بخواهید تا درخواست آزمایش ادرار کند تا بتوان تشخیص قطعی داد. عفونت درمان نشده شما را در معرض خطر شدید عفونت کلیه در دوران بارداری قرار میدهد؛ بنابراین بسیار مهم است که درمان به تأخیر نیفتد.
مصرف آب یا سایر مایعات را افزایش دهید.
مقدار کافی ویتامین ث دریافت کنید.
از نوشیدن نوشابه، الکل، چای و قهوه اجتناب کنید.
کنترل و کاهش قند خون در بیماران دیابتی انجام شود.
بهداشت را رعایت کنید.
همیشه پس از توالت کردن خودتان را از جلو به عقب تمیز کنید(در مورد خانم ها).
پس از داشتن رابطه جنسی ادرار کنید.
جلوی ادرارتان را نگه ندارید.
لباس زیر نخی بپوشید.
دوش بگیرید و از استفاده از وان حمام اجتناب کنید.
از دوش واژینال اجتناب کنید و از سایر محصولات زنانه استفاده کنید.
از استفاده از تامپون (پنبه قاعدگی) اجتناب کنید، به جای آن از دستمال های بهداشتی استفاده و مدام آن را عوض کنید.
اگر شما هنگام بارداری دچار سیستیت شوید و یا در اولین معاینه دوران بارداری باکتری در ادرار شما دیده شود باید به مدت ۷ تا ۱۰ روز آنتی بیوتیک خوراکی دریافت کنید. (بسیاری از آنتی بیوتیک ها را میتوان با اطمینان در دوران بارداری مصرف کرد). اگر علائم سیستیت دارید، احتمالاً با مصرف آنتی بیوتیک در عرض چند روز این علائم برطرف خواهند شد ولی به هر حال ادامه یک دوره درمان بطور کامل بسیار ضروری است تا دستگاه ادراری از وجود باکتری پاک شود.
بعد از درمان باید آزمایش ادرار را تکرار کنید تا مشخص شود که عفونت برطرف شده است. انجام کشت های مکرر ادرار با فواصل معین در تمام دوره بارداری امری الزامی‌است تا از عدم بازگشت عفونت اطمیـنان حاصل شود. در ۴۰% خانم های بـاردار که دچـار عفونت ادراری می‌شوند عفونت تکرار می‌شود. به منظور پیشگیری از عود عفونت، در صورت تکرار عفونت مثانه، ممکن است آنتی بیوتیک بطور دائم و با یک دوز پائین تا زمان زایمان تجویز شود.
در صورت بروز عفونت کلیه در دوران بارداری شما باید بستری شوید و آنتی بیوتیک وریدی دریافت کنید و از نظر علائم زایمان زودرس تحت نظر باشید. پس از درمان باید مرتباً آزمایش ادرار را تکرار کنید و برای باقی مانده دوران بارداری تحت درمان با آنتی بیوتیک قرار گیرید زیرا شما همواره در معرض خطر عود عفونت کلیه خواهید بود
۱_۲تا ۴ گرم میوه خارخاسک را که قبلا کوبیده شده باشد را در یک لیوان آب جوش ریخته، مدت نیم ساعت باقی بگذارید تا دم
بکشد سپس آنرا صاف کرده روزی سه بار هربار یک فنجان میل کنید.
۲_ برای از بین بردن عفونت ادراری مقادیر مساوی از آب اسفناج تازه و آب نارگیل را با هم مخلوط کنید سپس آن را بنوشید.
۳_ برای بهبود عفونت های ادراری باید یک گرم ریشه یا برگ خشک گیاه اکیناسه را در یک فنجان آب جوش به مدت ۱۰ دقیقه دم و روزانه یک تا ۶ فنجان از این دمنوش میل کنید.
۴_۲ تا ۴ گرم تخم گشنیز یا ریشه روناس یا تخم جعفری را که قبلا کوبیده شده باشد در یک لیوان آب جوش ریخته، مدت نیم ساعت باقی بگذارید تا دم بکشد سپس آنرا صاف کرده روزی سه بار هر بار یک فنجان میل کنید.
در صورتیکه با هر یک از علائم تکرر ادرار، سوزش ادرار، درد زیر دل و یا درد پهلوها یا کمر تب وجود داشته باشد.
وجود سوزش و تکرر ادرار.
وجود درد در ناحیه زیر دل.
تهوع و استفراغ در نیمه دوم و سوم حاملگی همراه با در پهلو ها یا کمر.
وجود درد به تنهایی در پهلوها، زیر دنده و یا کمر که احیرا شروع شده باشد.
کدر شدن و تغییر رنگ ادرار.
توجه :
این علائم فقط احتمال عفونت ادراری را می رسانند و تشخیص قطعی توسط پزشک و انجام آزمایشات لازم صورت می گیرد.
